Tentoonstellingen | Actueel

Daniella Hefter is betrokken als docent en onderwijsontwerper bij verschillende kunstacademies. Ook werkt zij als ontwerper en adviseur voor musea, die innovatieve en interdisciplinaire kunsteducatie willen introduceren om zo een nieuw publiek aan te bespreken. Daarnaast is zij autonoom kunstenaar waarbij ze de grenzen opzoekt van wat er kan met stof.

Als kunstenaar laat Daniella zich leiden door de lijn. De ene keer is de lijn in inkt, de andere keer is het een streep, met fijn draad geborduurd. De textuur van de verschillende materialen waarderen en optimaal te benutten is voor haar essentieel in het werkproces. Het is prachtig hoe het gebruik van zijde, linnen, verf, draad, kralen, de mogelijkheid in expressie geven en mede om de aandacht die ze wil leggen op de zintuigelijke ervaringen. Als kijker zie je silhouetten, omlijningen van huid die wel of niet geaccentueerd zijn met delicate stoffen, glanzende draden en glimmende kralen.

De werken gaan in de kern over de schoonheid en kracht van vrouwelijkheid. Dat leidt de gedachten naar de nonnen, die vroeger leefden en werkten in het Agnietenklooster, waar nu Museum Elburg gevestigd is. Met de werken wil Daniella de aandacht vestigen op de zintuigelijke ervaring en het voorstellende vermogen van de bezoeker. Museum Elburg is een gebouw met herinneringen, met oude verhalen die tot de verbeelding spreken. Een plek, waar je de ervaringen van het verleden kunt voelen. Een passende omgeving voor deze bijzondere expositie.

De expositie zou officieel vanaf 7 november te bezoeken zijn, maar door de gedwongen sluiting vanwege COVID-maatregelen zal de expositie pas vanaf donderdag 19 november 2020 te zien zijn t/m 28 februari 2021.

Klik hier voor informatie over openingstijden en reservering

Museum Elburg toont dit seizoen werken van Marianne Benkö. Zij koppelt schilderkunst aan weefkunst en vertaalt haar kleurrijke, complexe schilderijen naar monumentale wandtapijten, rijk aan textuur en met mooie diepe kleurnuances.

Marianne Benkö heeft als kunstenares haar wortels diep in de tijd en in Hongarije, het land waar zij geboren is. Opgeleid aan de Hongaarse academie en afkomstig uit een kunstenaarsfamilie, gaat haar passie uit naar textielkunst: het weven van wandtapijten geïnspireerd op de natuur. Hoewel zij zich in eerste instantie richtte op de schilderkunst, was het toch het oude weefambacht dat aan haar bleef trekken. In haar recente werk kan het één niet zonder het ander, ieder wandtapijt ontstaat eerst op doek.

Het weven van wandtapijten is een heel oude vorm van textielkunst. Vanaf de elfde eeuw werden er overal in Europa handgemaakte wandtapijten gemaakt om koude, tochtige kastelen en andere voorname woonstedes te isoleren. Door niet alleen op functie maar ook op vorm te letten, werden de wandtapijten kostbare versieringen. Ontwerpen werden op ware grote geschilderd en daarna in de Zuidelijke Nederlanden en Frankrijk in weefateliers omgezet in wandtapijten. 

Het wandtapijt was ook onderhevig aan mode en in de twintigste eeuw werd het wandtapijt door velen gezien als ouderwets en weefkunst als nijverheid en niet als kunstvorm. Weefateliers verloren hun opdrachten en steeds meer ateliers in West Europa sloten hun deuren.  Marianne Benkö richtte zich in deze tijd voornamelijk op haar schilderijen. Zij kon, inmiddels woonachtig in Nederland, geen weefatelier vinden dat haar ontwerpen kon weven.

Het laatste decennium is er weer meer aandacht voor weefkunst. Door technologische vernieuwing is het mogelijk geworden om machinaal Jacquard te weven. Het oude ambacht is in een nieuw jasje gestoken. Marianne Benkö heeft een atelier gevonden waar haar schilderijen digitaal worden omgezet in weefontwerpen die vervolgens machinaal geweven worden. Toch blijft weven mensenwerk en ieder kunstwerk van Marianne Benkö handwerk. Na het machinaal weven brengt zij op ieder werk met de hand details aan. 

Benkö vindt haar inspiratie in de natuur: bomen, water, luchten. Door te weven met verschillende soorten garen, van verschillende dikte en met diverse bindingen, krijgt haar werk een schitterend gelaagd karakter. Door de manier waarop kunst- en daglicht steeds anders op de werken vallen, valt het oog ook steeds op andere details. De middeleeuwse combinatie van functie en vorm is trouwens tegenwoordig ook weer actueel. Kunstwerken uitgezocht omdat ze de koper raken, blijken een fantastisch effect te hebben op akoestiek in huizen en gebouwen.