Museum Elburg

Museum Elburg toont dit seizoen werken van Marianne Benkö. Zij koppelt schilderkunst aan weefkunst en vertaalt haar kleurrijke, complexe schilderijen naar monumentale wandtapijten, rijk aan textuur en met mooie diepe kleurnuances.

Marianne Benkö heeft als kunstenares haar wortels diep in de tijd en in Hongarije, het land waar zij geboren is. Opgeleid aan de Hongaarse academie en afkomstig uit een kunstenaarsfamilie, gaat haar passie uit naar textielkunst: het weven van wandtapijten geïnspireerd op de natuur. Hoewel zij zich in eerste instantie richtte op de schilderkunst, was het toch het oude weefambacht dat aan haar bleef trekken. In haar recente werk kan het één niet zonder het ander, ieder wandtapijt ontstaat eerst op doek.

Het weven van wandtapijten is een heel oude vorm van textielkunst. Vanaf de elfde eeuw werden er overal in Europa handgemaakte wandtapijten gemaakt om koude, tochtige kastelen en andere voorname woonstedes te isoleren. Door niet alleen op functie maar ook op vorm te letten, werden de wandtapijten kostbare versieringen. Ontwerpen werden op ware grote geschilderd en daarna in de Zuidelijke Nederlanden en Frankrijk in weefateliers omgezet in wandtapijten. 

Het wandtapijt was ook onderhevig aan mode en in de twintigste eeuw werd het wandtapijt door velen gezien als ouderwets en weefkunst als nijverheid en niet als kunstvorm. Weefateliers verloren hun opdrachten en steeds meer ateliers in West Europa sloten hun deuren.  Marianne Benkö richtte zich in deze tijd voornamelijk op haar schilderijen. Zij kon, inmiddels woonachtig in Nederland, geen weefatelier vinden dat haar ontwerpen kon weven.

Het laatste decennium is er weer meer aandacht voor weefkunst. Door technologische vernieuwing is het mogelijk geworden om machinaal Jacquard te weven. Het oude ambacht is in een nieuw jasje gestoken. Marianne Benkö heeft een atelier gevonden waar haar schilderijen digitaal worden omgezet in weefontwerpen die vervolgens machinaal geweven worden. Toch blijft weven mensenwerk en ieder kunstwerk van Marianne Benkö handwerk. Na het machinaal weven brengt zij op ieder werk met de hand details aan. 

Benkö vindt haar inspiratie in de natuur: bomen, water, luchten. Door te weven met verschillende soorten garen, van verschillende dikte en met diverse bindingen, krijgt haar werk een schitterend gelaagd karakter. Door de manier waarop kunst- en daglicht steeds anders op de werken vallen, valt het oog ook steeds op andere details. De middeleeuwse combinatie van functie en vorm is trouwens tegenwoordig ook weer actueel. Kunstwerken uitgezocht omdat ze de koper raken, blijken een fantastisch effect te hebben op akoestiek in huizen en gebouwen.

Dinsdagavond 24 maart a.s. is de officiële aftrap van 'Kom over de Brug' door de burgemeesters Jean Paul Gebben (Dronten) en Jan Nathan Rozendaal (Elburg).

(DE VOORGENOEMDE DATUM IS GEANNULEERD I.V.M. CORONA-MAATREGELEN EN ZAL OP EEN NADER TE BEPALEN DATUM GEPLAND WORDEN)

Deze ontmoetings- en uitwisselingsavond vindt plaats in Hanneke's Pluktuin (Ellerweg 18, Biddinghuizen) om 20.00 uur (inloop vanaf 19.30 uur).

Vastelanders en poldermensen vertellen elkaar hun levensverhalen en hun ervaringen aan beide zijden van het water. Een belangrijke inleider van de avond is journalist en schrijver Emiel Hakkenes. Hij zal vertellen over het verschil van benadering van de Elburgenaren en de poldermensen door de overheid. Ook komt Ewoud Gosker (voormalig stadsdichter van Elburg) een gedicht voordragen en zal Ernst van der Sloot met zijn Duo TOEDUS liedjes zingen over het thema die speciaal voor deze avond geschreven zijn.

Centraal op de avond zijn de gesprekken aan tafel met een aantal kenmerkende gasten. De gesprekken worden geleid door Nico Vollebregt met zijn sidekick Maartje Monsma. Naast het officiële deel is er voldoende tijd en gelegenheid om met elkaar te praten, bekende relaties te bestendigen en nieuwe mensen te leren kennen.

Kaarten à € 5 (incl. 2 consumpties met iets lekkers) kunnen worden gekocht bij Museum Elburg, Hanneke's Pluktuin of via info@torenbosje.nl

Er zijn ca 80 kaarten beschikbaar. Er is voldoende gratis parkeerplek en er is ruimte voor het stallen van fietsen.

Meer informatie op de Facebook Pagina van Over de Brug: 

“Ora et Labora, bid en werk“

Verhalen en liederen over het leven van de Susteren in het Agnietenklooster van Elburg  rond 1500

Ora et labora is een kloosterregel van de heilige Benedictus van Nursia uit de zesde eeuw. Benedictus zag bidden en werken als één geheel, hij geloofde erin dat het van belang was om beide dingen te combineren. Met deze uitspraak wilde hij een balans creëren tussen bidden en werken voor de monniken. Ook voor andere religieuze groeperingen in de Middeleeuwen werd Ora et Labora het motto!

Ruim 500 jaar geleden woonden in het Agnietenklooster in Elburg de Susteren of nonnen. Zij hadden een strak dag- en nachtritme. Alles gebeurde op vaste tijden. Het opstaan, werken in het klooster, werken in de tuin, verzorgen van de maaltijden. De werkzaamheden werden op vaste tijden onderbroken. De Susteren gingen dan naar de kapel om te bidden en te zingen. Bepaalde liederen werden elke dag gezongen, o.a. psalmen.

Dit bijzondere leven, van bidden en werken van de Susteren wordt op een nog nader te bepalen datum in het licht gezet.

De directeur van Museum Elburg, Anne-Marie van Hout, zal vertellen over bidden in de kapel, werken in het klooster en in de kloostertuin.

De verhalen worden omlijst met liederen door het Susterenkoor “St.- Agnes” o.l.v. Grietje Roozeboom. Het Susterenkoor, gekleed in habijten, zingt liederen naar voorbeeld van de Susteren in de middeleeuwen.  De Susteren zingen de Messe Basse met Kyrie Eleison, Sanctus, Benedictus en Agnus Dei van Gabriel Fauré.  Aangevuld met “Hebe deine Augen”, van Mendelssohn en een psalm van Dvorak. Over het werken, de kloostertuin, de vreugde van de lente zingen  de Susteren o.a. Frühlingsgruss van Heinrich Heine, Lente en Maiglöckchen und die Blümelein van Mendelssohn.

Siemone Middel zal een aantal liederen begeleiden op het orgel.

Het Susterenkoor “St.- Agnes” werd opgericht in 2012  en is vernoemd naar St. Agnes, een dertienjarige vroegchristelijke martelaar, die later de patronesse is geworden van het Elburgse Agnietenklooster. Het concert begint om 16.00 uur.

De fraaie Kloosterkapel van Museum Elburg is geopend vanaf half vier, ontvangst met een kopje koffie of thee. Kaarten voor het concert “Ora et Labora” kosten € 10,00 en zijn vanaf een nader te bepalen datum verkrijgbaar bij Museum Elburg.

Red Het Verloren Verhaal van Gelderland

Vanaf de voorjaarsvakantie kun je in Museum Elburg, het oude klooster, een spannende escape route spelen. Met het spelen van deze erfgoedgame voorkom je dat het verhaal van Gelderland gewist wordt door het kraken van codes en het oplossen van puzzels. Houd je van raadsels en van het speuren naar verborgen aanwijzingen, breng dan snel een bezoek aan Museum Elburg!

Het Verloren Verhaal van Gelderland

Het Verloren Verhaal van Gelderland is een route die je in verschillende musea kunt spelen. Bij het spelen van dit spel red je de collectie van het museum. Dit doe je door met gezinsleden puzzels op te lossen en raadsels te ontrafelen, maar ook door het zoeken van topstukken in de collectie. De route staat garant voor een uitdagende zoektocht in en rond het museum. Spelenderwijs ga je op een uitdagende en leuke manier aan de slag met de Gelderse geschiedenis en de collectie van het museum. 

Meedoen?

De escape route duurt ongeveer anderhalf tot twee uur en is geschikt voor twee tot zes deelnemers vanaf acht jaar en ouder. Er wordt geadviseerd om tenminste één volwassene onderdeel van de groep te laten zijn. Door de krachten van ouders en kinderen te bundelen, heb je de meeste kans om alle puzzels op te lossen. Voor het oplossen van de puzzels is een smartphone met QR-scanner noodzakelijk. De prijs van de escape route bedraagt €10,- per team/gezin bovenop de entreeprijs. Vanaf 25 februari 2020 zal er een testperiode van 2 weken zijn waarbij je 50% korting ontvangt op de escape route. Ook leuk om te spelen met een grote groep en deze te splitsen. Zo strijd je tegen elkaar tijdens een teamuitje of familiefeestje.

In de loop van 2020 zijn in de volgende musea escape routes te spelen: Museum Kasteel Wijchen, Kasteel Huis Bergh, Museum Smedekinck, Kasteel Doorwerth en het Elisabeth Weeshuis Museum. Het Verloren Verhaal van Gelderland is onderdeel van het project Verhaal van Gelderland (verhaalvangelderland.nl) en is mogelijk gemaakt door de provincie Gelderland.

Museum Elburg toont dit seizoen werken van Marianne Benkö. Zij koppelt schilderkunst aan weefkunst en vertaalt haar kleurrijke, complexe schilderijen naar monumentale wandtapijten, rijk aan textuur en met mooie diepe kleurnuances.

Marianne Benkö heeft als kunstenares haar wortels diep in de tijd en in Hongarije, het land waar zij geboren is. Opgeleid aan de Hongaarse academie en afkomstig uit een kunstenaarsfamilie, gaat haar passie uit naar textielkunst: het weven van wandtapijten geïnspireerd op de natuur. Hoewel zij zich in eerste instantie richtte op de schilderkunst, was het toch het oude weefambacht dat aan haar bleef trekken. In haar recente werk kan het één niet zonder het ander, ieder wandtapijt ontstaat eerst op doek.

Het weven van wandtapijten is een heel oude vorm van textielkunst. Vanaf de elfde eeuw werden er overal in Europa handgemaakte wandtapijten gemaakt om koude, tochtige kastelen en andere voorname woonstedes te isoleren. Door niet alleen op functie maar ook op vorm te letten, werden de wandtapijten kostbare versieringen. Ontwerpen werden op ware grote geschilderd en daarna in de Zuidelijke Nederlanden en Frankrijk in weefateliers omgezet in wandtapijten. 

Het wandtapijt was ook onderhevig aan mode en in de twintigste eeuw werd het wandtapijt door velen gezien als ouderwets en weefkunst als nijverheid en niet als kunstvorm. Weefateliers verloren hun opdrachten en steeds meer ateliers in West Europa sloten hun deuren.  Marianne Benkö richtte zich in deze tijd voornamelijk op haar schilderijen. Zij kon, inmiddels woonachtig in Nederland, geen weefatelier vinden dat haar ontwerpen kon weven.

Het laatste decennium is er weer meer aandacht voor weefkunst. Door technologische vernieuwing is het mogelijk geworden om machinaal Jacquard te weven. Het oude ambacht is in een nieuw jasje gestoken. Marianne Benkö heeft een atelier gevonden waar haar schilderijen digitaal worden omgezet in weefontwerpen die vervolgens machinaal geweven worden. Toch blijft weven mensenwerk en ieder kunstwerk van Marianne Benkö handwerk. Na het machinaal weven brengt zij op ieder werk met de hand details aan. 

Benkö vindt haar inspiratie in de natuur: bomen, water, luchten. Door te weven met verschillende soorten garen, van verschillende dikte en met diverse bindingen, krijgt haar werk een schitterend gelaagd karakter. Door de manier waarop kunst- en daglicht steeds anders op de werken vallen, valt het oog ook steeds op andere details. De middeleeuwse combinatie van functie en vorm is trouwens tegenwoordig ook weer actueel. Kunstwerken uitgezocht omdat ze de koper raken, blijken een fantastisch effect te hebben op akoestiek in huizen en gebouwen.